φαλαίνιο

το, Ν

έλασμα από δόντια φάλαινας, κν. μπαλένα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φάλαινα. Η λ., στον λόγιο τ. φαλαίνιον, μαρτυρείται από το 1856 στο Λεξικόν Γαλλοελληνικόν και Ελληνογαλλικόν τού Σκ. Δ. Βυζαντίου].